Wieniec rabarbarowo - różany

Juuuż jeeest!

Ra bar bar

Wieniec rabarbarowo - różany

W oparciu o przepis stąd

Ciasto
300 g mąki pszennej
20 g drożdży
1 łyżeczka cukru
170 ml ciepłego mleka
30 g masła
1 jajko

Nadzienie
3 małe łodygi rabarbaru
5 łyżek rodzynek
3 kopiaste łyżki miodu
3 łyżki pokruszonych suszonych płatków róży
szczypta mielonej gałki muszkatołowej

Lukier różany
5 kopiastych łyżeczek cukru pudru
1/2 łyżki soku z cytryny
1/2 łyżki wody różanej
3 łyżki pokruszonych suszonych płatków róży
kropla wrzątku, do konsystencji gęstej pasty (może być zbędna, uwaga by nie rozrzedzić przesadnie!)

Z połowy mleka, drożdży, 3 łyżek mąki i łyżeczki cukru zrobić zaczyn - składniki wymieszać dokładnie i odstawić na kilkanaście minut. Masło rozpuścić i ostudzić. Następnie w dużej misce zmieszać je z żółtkiem (białko zachować do nasmarowania), resztą mleka i mąki oraz zaczynem. Wyrabiać ciasto ręcznie lub hakiem przez 10 minut. Nasmarować cieniutko olejem by nie wysychało i odstawić przykryte ściereczką mniej więcej na godzinę (aż podwoi objętość).

W międzyczasie przygotować nadzienie. Na patelni rozpuścić miód, dodać pokrojony w kostkę lub plasterki rabarbar. Smażyć tak długo, aż kompletnie się on rozgotuje i stworzy mus. Dodać rodzynki i szczyptę gałki muszkatołowej. Trzymać na ogniu jeszcze tak długo, by nadzienie zredukowało się do gęstej konsystencji. Ostudzić.

Wyrośnięte ciasto drożdżowe rozwałkować na kształt prostokąta, rozsmarować nadzienie, zawinąć wieniec.Tutaj znajduje się dokładna instrukcja jak to robić. W środek można wstawić natłuszczone(!) ceramiczne naczynko, jeśli obawiacie się, że dziura jest zbyt mała i może zarosnąć. Z pomocą pędzelka posmarować ciasto na wierzchu białkiem rozbełtanym wcześniej z odrobiną mleka. Piec w temperaturze 180 stopni przez 30 minut. Studzić na kratce. Gdy wieniec przestygnie, zrobić lukier i hojnie go nim posmarować. Smacznego!

Granola z płatkami róży

Wspominałam przy ostatnim omlecie, że bardzo lubię porę śniadaniową. Jako, że zrywanie się z łóżka o nieludzkiej godzinie obecnie chwilowo mnie nie obowiązuje, to (oprócz wstawania znacznie za wcześnie, bo robimy sobie z moim organizmem na złość tradycyjnie) szczególnie doceniam uroki pierwszego posiłku. Wszystko pozostawało jednak w granicach normalności, bez wpadania w obsesje, bez przekonywania samej siebie, że nic dziwnego nie ma w jedzeniu czterech śniadań dziennie. Do czasu upieczenia tej granoli.

Od kiedy rano czeka na mnie słój, po którego otwarciu uwalnia się zapach różanej konfitury z najlepszych pączków, przestaję sobie radzić ze wspaniałością poranków.

Chciałabym móc powiedzieć, że jestem autorką tego genialnego patentu, ale niestety byłoby to po części kłamstewko. Mimo, że sam przepis na granolę stworzyłam od podstaw, bezpośrednią inspiracją do wykorzystania róży był bezbłędny pomysł Heidi Swanson.

Granola z płatkami róży

(ok. 1 litrowy słój)

3 szklanki płatków owsianych
3/4 szklanki zarodków pszennych
1 szklanka otrębów (dowolnych - u mnie żytnie, pszenne i orkiszowe)
1 szklanka orzechów (u mnie migdały i laskowe)
1 szklanka ususzonych płatków róży
3/4 szklanki soku jabłkowego
1/4 szklanki delikatnego miodu
1/3 szklanki rodzynek
1/2 łyżeczki soli
2 łyżki oliwy (lub w sprayu)

Piekarnik rozgrzać do 130 stopni. W dużej misce wymieszać płatki owsiane, zarodki, otręby i orzechy (można je posiekać). Rozłożyć równomiernie na blasze. Prażyć około 30 minut, do lekkiego zbrązowienia, co 10 minut mieszając. W międzyczasie płatki róży pokruszyć na mniejsze kawałki. W szklance wymieszać miód (jeśli jest w stałej postaci lekko go podgrzać) z sokiem jabłkowym (oraz oliwą, jeśli nie macie w sprayu). Po wyjęciu z piekarnika lekko przestudzić musli z orzechami, przełożyć na nowo do miski, wymieszać z płatkami róży (można dodać teraz 3/4, a resztę po upieczeniu - tym sposobem dodamy trochę koloru, bo w piecu płatki zbrązowieją). Zalać sokiem z miodem, osolić i wymieszać drewnianą łyżką. Ponownie rozłożyć równomiernie na blasze. Spryskać oliwą, jeśli nie dodaliście jej wcześniej do płynów. Wstawić do piekarnika na około 50 minut (co 15 minut mieszając). Po tym czasie wyciągnąć blachę i odstawić do całkowitego ostygnięcia. Wmieszać rodzynki i przełożyć do szczelnego pojemnika. Jeść z czym kto lubi, dla mnie broni się sama i dodaję jedynie zimne mleko. I uwspanialać sobie poranki!

Ciasteczka owsiane z orzechami

Wynalezione jako uzdrawiające, ciastka te - choć nie wiem czym (i co) dokładnie mają leczyć - można bez wahania zaliczyć do bardzo wartościowych odżywczo wypieków. Wystarczy spojrzeć na listę składników, zero białej mąki, zero cukru, śladowa ilość tłuszczu. W zamian tradycyjne płatki zbożowe*, miód i masa orzechów. Wasze organizmy będą Wam wdzięczne jeśli nakarmicie je taką zdrową pysznością, a i podniebienia nie powinny mieć nic przeciwko. Ciasteczka są kruche na zewnątrz i dość miękkie w środku (zależy jak grube zdecydujecie się upiec). Nie chłoną wilgoci i nawet trzeciego dnia pozostają chrupiące, choć dla pewności można trzymać je w zamkniętym pudełku. Przy podanej w przepisie ilości miodu wychodzą umiarkowanie słodkie, stąd pomysł na udekorowanie ich czekoladą - w takim połączeniu sprawdzają się świetnie. I wreszcie - są w końcu uzdrawiające, nie zastanawiając się więc niepotrzebnie nad tym dlaczego, pieczcie je szybko jak tylko dopadnie Was któraś zimowa choroba!

* gwoli ścisłości - ja użyłam mieszanki płatków z różnych zbóż (owies, żyto, pszenica, jęczmień i orkisz). Ale w tytule nazwałam ciasteczka owsianymi byście od razu po jego przeczytaniu mieli o nich wyobrażenie bliższe rzeczywistości (czyt. tak, moim zdaniem, lepiej brzmi).

Uzdrawiające ciasteczka zbożowe z orzechami

(1 blacha, ok. 12 konkretnych ciastek)

100 g mąki (użyłam pełnoziarnistej)
70 g płatków zbożowych
duża garść (ok. 40 g) wybranych orzechów (u mnie laskowe i migdały)
1/2 łyżeczki proszku do pieczenia
szczypta soli
30 g masła
3 - 4 bardzo pełne łyżki miodu
odrobina mleka/wody - do uzyskania odpowiedniej konsystencji ciasta
opcjonalnie: czekolada na wierzch

Piekarnik rozgrzać do 180 stopni. W misce wymieszać mąkę z płatkami, posiekanymi drobno orzechami, solą i proszkiem do pieczenia.  Dodać stopione i przestudzone masło oraz miód, po czym dolewając ostrożnie wody lub mleka (nie trzeba wiele) zagnieść ciasto na stolnicy. Można rozwałkować je i wykrawać ciastka, lub formować kulki i je rozpłaszczać. Ułożyć na wyłożonej papierem do pieczenia blasze i wstawić do piekarnika na 10 - 12 minut (zależnie od grubości ciastek oraz pożądanego stopnia chrupkości). Po wyjęciu przełożyć na kratkę, a kiedy przestygną, można dodać im słodyczy dekorując np. czekoladą (u mnie z bakaliami). Smacznego!

Mleczna mieszanka kasz z budyniem jak chmurka

Jem często kasze na śniadanie, bo są super zdrowe i bardzo pyszne. Najczęściej, w słodkim wydaniu, goszczą u mnie: jaglana, bulgur i quinoa. Gotuję je na mleku, dodaję owoce, orzechy i różne inne dodatki. Ale jak słodkie by one nie bywały, taka kasza to jednak raczej porządne śniadanie, niż deser z prawdziwego zdarzenia. Z tym, że jest jeden mały wyjątek, i to właśnie jego prezentuję poniżej. To kremowy, szalenie mleczny - wręcz chmurkowy, rozumiejcie to jak chcecie ale pasuje świetnie - pudding, lepszy niż wszystkie smakije razem wzięte. Użyłam do niego wszystkich trzech moich ulubionych śniadaniowych kasz i z żadnej nie radzę rezygnować (najprędzej z komosy, nadaje zbędnej chrupkości, choć i to na swój sposób pasuje. Poza tym właściwie nie jest kaszą więc...). Polecam użycie budyniu śmietankowego lub waniliowego, z czekoladowym nigdy nie próbowałam, ale coś by mi tu zgrzytało. Ten deser jest tak łagodnie mleczny - nie mogę znaleźć synonimu, ten epitet trafia w sedno - że nie warto przyćmiewać go dominującym smakiem kakao.

Mleczna mieszkanka kasz z budyniem

(1 porcja)

2 łyżki kaszy bulgur
2 łyżki kaszy jaglanej
1 łyżka ziaren quinoa
1 szklanka mleka
1 łyżka proszku budyniowego - waniliowego lub śmietankowego
szczypta soli
opcjonalnie dodatki (u mnie syrop klonowy i banan)

W czajniku zagotować wodę. Pusty garnuszek rozgrzać na palniku i wrzucić do niego ziarna kasz ze szczyptą soli. Podprażyć je lekko (by zaczęły pachnieć, ale nie brązowieć) po czym zalać wrzątkiem z czajnika (objętościowo wody powinno być ok. dwa razy więcej). NIE MIESZAĆ, tylko przykryć i dać im się gotować do momentu wchłonięcia całej wody (kasze tworzą sobie kanaliki do odpływu powietrza i gotują się pięknie bez przypalania. Po jednym zamieszaniu będzie trzeba robić to co chwilę do końca).

Do kaszy wlać większość mleka, a w reszcie rozrobić budyń. Kiedy zawartość garnuszka znów się zagotuje, dodać mleko z budyniem i doprowadzić do zgęstnienia, jak przy robieniu tradycyjnego budyniu. Zdjąć z ognia, przełożyć do miseczki i zajadać, lub schłodzić przez kilka godzin w lodówce (czyniąc go tym samym już doszczętnie smakowo zbliżonym do gotowych deserków). Jeśli używacie budyniu bez cukru, to w dodatkach będzie tkwić słodkość Waszego puddingu. Ja polałam swój syropem klonowym co bardzo gorąco polecam. Na tym (lub np. miodzie) poprzestałabym jeśli danie ma funkcjonować jako deser. Ale tym razem dodałam też banana i miałam sycące, niebiańsko pyszne śniadanie. Smacznego!

Karmelizowane śliwki z orkiszem na mleku

Czyli sposób na to jak zacząć dzień żeby wprawić się w dobry nastrój. Przygotowanie tej podniebieniowej  uczty na śniadanie jest niestety czasochłonne, ale mam dobrą wiadomość - aż pół godziny potrzebne jest na ugotowanie ziaren orkiszu, a nie na skarmelizowanie śliwek, które to są moim dzisiejszym przebojem. Więc jeśli czas Was goni, możecie wykorzystać je w owsiance, kaszy jaglanej czy nawet jogurcie z muesli, które przygotowuje się znacznie szybciej. Śliwki te powstają bowiem w przeciągu kilku  minut, a nadają charakter nawet najzwyklejszym zawartościom śniadaniowych - czy też  deserowych - misek. Są bardzo słodkie, ale w naturalny, pyszny sposób, który nie muli. Naprawdę warte uwagi.

Gwoli jasności - orkisz, który tak bezczelnie zlekceważyłam na wstępie, też uwagi jest wart, i to bardzo! Nie chcąc powtarzać siląc się na odmienne budowanie zdań, po prostu odsyłam do wspaniałego wpisu Marty z Jadłonomii, który skutecznie powinien przekonać wszystkich do spożywania pysznych ziaren zamiennie z innymi śniadaniowymi papkami. To właśnie ten przepis zainspirował mnie do ugotowania ziaren zamiast używania ich jedynie w produkcji kiełków oraz mąki!

Orkisz na mleku z karmelizowanymi gruszkami

(2 porcje)

5-6 łyżek ziaren orkiszu
2 szklanki mleka
szczypta soli
dwie garści śliwek  węgierek
duża łyżka ulubionego miodu
opcjonalnie: lekko posłodzona śmietana 18%

(Wieczorem,) Ziarna orkiszu przepłukać na sitku. Przełożyć do miseczki, zalać wodą i odstawić (na noc). Po namoczeniu przepłukać ponownie i umieścić w garnuszku razem z dwiema szklankami  mleka i szczyptą soli. Doprowadzić do wrzenia  i gotować na średnim ogniu ok. 30 minut. W międzyczasie węgierki pokroić na mniejsze kawałki pozbywając się przy okazji pestek. Na patelni rozgrzać łyżkę miodu i wrzucić śliwki. Od razu zmniejszyć ogień. Karmelizować je powoli kilka minut, aby zmiękły i pięknie lśniły, ale nie rozpadały się (jeśli zaczyna odchodzić z nich skóra - znaczy, że mają już dość). Ugotowany orkisz z mlekiem przełożyć do miseczek, udekorować śliwkami i zajadać. Pewnie dobrze smakowałoby z dodatkiem przysmaku dzieciństwa - śmietany 18% z cukrem, której u mnie akurat nie było.